Het zou verboden moeten zijn. Om zo makkelijk een blog aan te kunnen maken. Ik bedoel, zie mij. Ik zou moeten leren voor morgen. Ik heb een ethisch tentamen. Over ethiek dus. In plaats daarvan zit ik hier op mijn bed, en na een korte blik op de kat van de buren maak ik met twee muisklikken een blog aan.
Er is een wildgroei aan blogs. Dat leert mij allereerst dit: Bloggen doe je primair voor jezelf. Het schrijven. Genieten van dingen typen, waarvan je niet eens wist dat je het in je had. Maar dat doet mij ook afvragen, waarom zoveel mensen een blog beginnen. Om gehoord te worden, begrepen te worden. Anders houd je tenslotte toch gewoon een dagboek bij in een word-document?
Waarom doe ik het?
Misschien als extra motivatie om eens wat vaker te gaan typen. Of gewoon om het idee, dat iedereen eventueel hier zou kunnen belanden. Uiteindelijk ook om mijn hart uit te storten. Want ik voel mij een vreemde eend in de bijt. Niet op mijn plek. Ik heb geen idee wie ik echt ben, wat ik wil doen. Wat mijn plan is, of het wel een plan is om geen plan te hebben, en of dat wel een goed plan is. Wat goed is en wat slecht, en wie dat eigenlijk beslist, of er wel iemand is die dat beslist. Of er uberhaupt wel een goed is, en een slecht.
Oh dear. Laat ik maar beginnen met leren van dat tentamen.
Een betere naam bedenken voor deze blog komt later wel.
* ''wildgroei'' 1) Geen rustige ontwikkeling. 2) Woekering (mijnwoordenboek.nl)
